Month: January 2010

ဘဝအတွက် အကောင်းဆုံးယတြာကို ရေးလာတာ ဘာလိုလိုနဲ့ အပိုင်း(၄)ကို ရောက်လာပါပြီ။ ဖတ်တဲ့လူတွေတော့ ငြီးငွေ့နေကြပြီလား မသိပါဘူး။ တစ်ချို့တွေ ငြီးငွေ့ကောင်း ငြီးငွေ့နိုင်ပေမယ့် တစ်ချို့ကတော့ အလွန် စိတ်အားထက်သန်စွာ စောင့်မျှော် ဖတ်ရှု နေကြမယ်…

စာရေးသူဟာ (၁၀)တန်းကျောင်းသား ဘဝလောက်ကတည်းက  “ဝိပဿနာ” နဲ့ စ, ပြီး ထိတွေ့ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် “အသိ” သာရှိပြီး “လက်တွေ့” သိပ်မလုပ် နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ တရားစခန်း (၃) (၄)ကြိမ်လောက် ဝင်ခဲ့ပေမယ့်…

ကာရစ်ဘီယံ ကျွန်းစုနိုင်ငံတွေထဲမှာ ပါဝင်တဲ့ “ဟေတီ” နိုင်ငံမှာ အခုပြီးခဲ့တဲ့ ဇန်နဝါရီ (၁၂)ရက်နေ့မှာ ပြင်းအားအဆင့် (၇) ကျော်တဲ့ ငလျှင်ကြီး လှုပ်ခတ်သွားခဲ့ပါပြီ။ လူအသေအပျောက် စာရင်းမကောက်နိုင်လောက်အောင် ကသောင်းကနင်းတွေ ဖြစ်နေတာမို့ ဒီကနေ့…

ပြီးခဲ့တဲ့ ဆောင်းပါးအပိုင်း(၂)ကို စိတ်ပါလက်ပါ ဝင်ရောက်အားပေး ဖတ်ရှုကြပြီး အူလှိုက်သဲလှိုက် အားပေးသွားကြတဲ့ စာဖတ်သူများကို ကျေးဇူး အထူးတင်ပါတယ်။ ကိုယ့်စေတနာ ထိရောက်မှုအတွက် အလွန်ဝမ်းသာပီတိ ဖြစ်ရပါတယ်။ သဘောမတူသူများ ရှိနိုင်ပေမယ့် ဒီလောက်လူဦးရေမျှ သဘောတူ…

ဘဝအတွက် အကောင်းဆုံး ယတြာ အပိုင်း (၁)ကို ဖတ်ပြီး “ဘာလဲဟ၊ ဘာလဲဟ” ဆိုပြီး ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်နေကြတဲ့ စာဖတ် ပရိတ်သတ် များကို ရှေးဦးစွာ တောင်းပန်လိုပါတယ်။ တမင်သက်သက် အချိန်ဆွဲထားတာတော့…

မိမိဘဝတွင် ဗေဒင်ပညာကို သင်ယူရာ၌ “သင်ဆရာ၊ မြင်ဆရာ၊ ကြားဆရာ” ဟူ၍ ရှိသည့်အနက် “သင်ဆရာ” မဟုတ်သော်ငြား လည်း “မြင်ဆရာ” များထဲတွင် မိမိအပေါ်၌ ကျေးဇူးအကြီးမားဆုံးဖြစ်သော “ဆရာကြီး ဒေါက်တာဒဂုန်” သည်…

စာရေးသူရဲ့ ဗေဒင်လေ့လာမှု သက်တမ်းအနှစ် (၃၀)အတွင်းမှာ စိတ်ဝင်စားမှု အနည်းဆုံး ဘာသာရပ်ကတော့ “ယတြာ” ပညာဘဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဗေဒင်ပညာကို “မ.ထ.သ” “လိုင်းပေါင်းစုံ” လို့ ခေါ်ရ လောက်အောင် အကုန် လျှောက်ပြီး…